3.776 views

BİR EVLAT DÜŞÜNÜN Kİ…

İstediği ayakkabıyı almayan annesini mağaza merdivenlerinden iten bir evlat!

Mağaza da tepki verenlere bile bağıran bir evlat!

Annesine bir şey oldu mu? Umurunda olmayan bir evlat!

Tepki verenlere “Anlamıyorsunuz konuşuyorsunuz” diye bağırarak tepki gösteren bir evlat!

Bunlar yaşanırken gözyaşı döken ve hiç sesi çıkmayan bir anne…

Sonunda “neden ittin?” sorusuna “gözüm döndü” diyen bir evlat!

***

Allah aşkına nasıl yetiştiriyoruz biz bu evlatları…

Saçma sapan televizyon programları ile mi?

Saçma sapan internet alemi ile mi?

Yaşı kaç düşünmeden eline telefon, tablet, internet vererek mi?

Gözetim altında tutmadan her şeyi eline vererek mi?

Gözetim altında tutmadan her şeyi yapmasına izin vererek mi?

Kıyafet seçtirerek mi? Yemek seçtirerek mi?

***

Bizim annemiz yemek seçtirmeyi geç “ben bu yemeği yemem” dediğimizde bile dönüp “sen bilirsin ister ye ister yeme, nimettir” derdi. İyi ki de derdi. Yemeği yemezsek aç kaldı diye telaş etmezdi sonuçta birkaç saatte kimse açlıktan ölmezdi. Hatta bir iki gün aradan geçince yemediğimiz yemeği tekrar yapardı inatla. Sonuç ne olurdu biliyor musunuz? Zafer onların olurdu. Aç kalıp mecburen yerdik. Şimdi ise seçtiğimiz yemeği bizzat pişirip yiyoruz şükür.

Her işi kendi yapıp evlatlarımızı prens ve prenses gibi yetiştirmenin alemi yok şu dünyada… Aman o düşer, aman parmağını keser, aman yorulur aman şöyle aman böyle diyerek iyilik yaptığımızı düşünürüz oysaki düşecek ki öğrenecek, düşecek ki kalkmasını bilecek. Parmağını kesecek ki canı nasıl yanar bilecek.Yorulacak ki dinlenmenin kıymetini bilecek, zamanın değerini bilecek.

***

Hele yok mu şu muhteşem klasik laf “ben yaşamadım çocuğum yaşasın, ben yapmadım çocuğum yapsın” Yaşasın, yapsın tabi yaşamasın yapmasın diyen yok ama bilinçli şekilde, gözetim altında olsun en önemlisi de yok kelimesini yoklukta da varlıkta da çok iyi bilsin. Yoksa en küçük şeyde isyan eder, kendine de, hayata da sana da lanet eder.

Güzel yetiştirelim evlatlarımızı, onlardan sorumluyuz her şekilde… Annesine, babasına bağıran emir veren artistler yetiştirmeyelim. Çocuklarımıza köle olmayalım. Bilinçli kendini yetiştirmiş anne babalar olalım…

Çünkü ne yazık ki öyle bir çağdayız ki televizyondaki her şey internette ki her şey iyi değil, güzel değil, faydalı değil…

Esaslı yüreklerde buluşmak dileğiyle…

Diğer yazıları için TIKLAYINIZ!